வினை சூழா திந்த இரவினில் காத்தாள்

இந்த இரவினில் எனைக் காத்தாள்

339. (22) தன்யாசி                                         ஆதி தாளம்

பல்லவி

                   வினை சூழா திந்த இரவினில் காத்தாள்,

                   விமலா, கிறிஸ்து நாதா.

அனுபல்லவி

            கனகாபி ஷேகனே,[1] அவனியர்க் கொளிர், பிர

            காசனே, பவ நாசனே, ஸ்வாமி! - வினை

சரணங்கள்

1.         சென்ற பகல் முழுதும் என்னைக் கண் பார்த்தாய்;

            செய் கருமங்களில் கருணைகள் பூத்தாய்;

            பொன்றா[2] தாத்ம சரீரம் பிழைக்க ஊண் பார்த்தாய்;

            பொல்லாப் பேயின் மோசம் நின்றெனைக் காத்தாய். - வினை

2.         சூரியன் அஸ்தமித் தோடிச் சென்றானே;

            ஜோதிநட் சத்திரம் எழுந்தன வானே;

            சேரும் விலங்கு பட்சி உறைபதி தானே

            சென்றன; அடியேனும் பள்ளி கொள்வேனே. - வினை

3.         ஜீவன் தந்தெனை மீட்டோய் சிறியேன் உன் சொந்தம்;

            ஜெகத் தின்பங்கள் விழைந்து சேர்தல் நிர்ப்பந்தம்;

            பாவியேன் தொழுதேன் நின் பாதார விந்தம்;

            பட்சம் வைத்தாள்வையேல், அதுவே ஆனந்தம். - வினை

4.         இன்றைப் பொழுதில் நான் செய் பாவங்கள் தீராய்;

            இடர்கள் துன்பங்கள் நீங்க என்னைக் கை சேராய்;

            உன்றன் அடிமைக் கென்றும் உவந்தருள் கூராய்;

            உயிரை எடுப்பையேல், உன் முத்தி தாராய். - வினை

---

[1] பொன்போன்ற அபிஷேகமுள்ளவனே

[2] சாகாமல்