நித்தமும் சிந்தித்து சிந்தித் தேசுவின்
110. இராகம்: முகாரி ஏகதாளம் (413)
பல்லவி
நித்தமும்
சிந்தித்து சிந்தித் தேசுவின்
நிருமலப் பதம் சேராய்;
நெஞ்சமே,
அவர் தஞ்சம் உய்ய நீ கெஞ்சிக் கெஞ்சியே
வாராய்
சரணங்கள்
1. எத்திசைக்கும்
இறைமை செலுத்திய கர்த்தர் உன்பவம்
போக்க
இத்தரையில்
ஓர் ஏழையாய் வந்ததைப் பத்தியாய் உன்னில் காக்க, - நித்
2. கெத்துசேமினித்தோட்டத்திலே
அவர் பத்தியாய் ஜெபம் தொடங்கி
ரத்த வேர்வை
யோடாத்துமப் பாடு சகித் தகோரத்தால் நடுங்கி - நித்
3. சிலுவையை நைந்த
உடலில் சுமத்தி, வலிமையாகவே நடத்தி,
கொலுகதாவினில்
கொண்டுபோன துய்யுலகுக்கே உனைக் கடத்த, - நித்
4. பார மரத்தில் அவர்
கை காலெல்லாம் சேரவே அறைந்ததையும்
கூர் சவளக்[1] குத்தால் விலாவினில் சோரி[2] நீர்
பிறந்ததையும் - நித்
5. பகலும் இருள, திரையும் கிழிய, நகமும்[3] நடுங்கிப்
பிளக்க,
அகிலம் அதிர,
அவர் மரித்ததைச் சகல பேர்க்கும்
நீ விளக்க - நித்
- தே.மு.
https://www.youtube.com/watch?v=iF2eUcY0uEc
Comments
Post a Comment