தருணம் இதுவே கிருபை கூரும்

தருணம் இதுவே

295. (6) மோகனம்                                           சாபுதாளம்

பல்லவி

                   தருணம் இதுவே, கிருபை கூரும்,

                   விழிபாரும், பதம் தாரும், தாரும்.

சரணங்கள்

1.         கருணை தெய்வ குமாரா, கன மனுடவதாரா;

            அருமை ரட்சக யேசு நாதா,-உல

            கனைத்தும் வணங்கும் சத்ய வேதா,-உன்றன்

            அடியர்க் கருளும் திருப் பாதா,-சத்ப்ர

            சாதா, நீதா![1] - தருணம்

2.         வானத்திலிருந்து வந்த ஞானத்தொளி சிறந்த

            மகிமைப் பிரதாவின் திருப் பாலா,-ஆதி

            மைந்தர்க் கிரங்கும் அனுகூலா,-கன

            விந்தைக் கருணை மனுவேலா,-மெய்ந்

            நூலா, சீலா! - தருணம்

3.         அற்ப உலக வாழ்வில் அலைந்து, நிலை குலைந்து,

            அலகைப்படு குழியில் வீழ்ந்து,-தாழ்ந்து,

            அஞ்சி அஞ்சி நலிந் தேனே;-அடிமைக்

            கஞ்சல் என்றுசொல்லும் கோனே,-சீ

            மானே, தானே! - தருணம்

4.         இந்த உலகத் தெமைச் சந்தித் தனுக்கிரகித்த

            சொந்தக் கிருபைகள் மா காத்ரம்,[2]-அவை

            சிந்தித்து மடியாவிச் சேத்ரம்,[3]-நிர்ப்

            பந்த அடியர்கள் எம் மாத்ரம்!-பத        

            தோத்ரம்! தோத்ரம்! - தருணம்

- வே. சாஸ்திரியார்

---

[1] நீதி உடையவனே

[2] முக்கியம்

[3] அதிசயம்