தேவாதி தேவே நீரே சேவிக்கில்

ஜீவாமிர்தம் தருவீரே

264. (272) ஆனந்தபைரவி                              ஆதிதாளம்

பல்லவி

            தேவாதி தேவே, நீரே-சேவிக்கில் உமை,

             ஜீவார்தம் தரு வீரே

அனுபல்லவி

            ஈவாகிய தயவை நாவாலும் நயம்பெறப்

            பாவாலும் எவர்முனும் ஓவா[1] தறிக்கைசெய்து - தேவாதி

சரணங்கள்

1.         நன்றே, அருள் என்றே கொலைக்குச் சென்றாய்;-மரித்

            தன்றே நீ பேயை முற்றும் வென்றாய்;

            நின்றே இவ்வுலகினில் அன்றாடகவே நம்பி,

            நேசா, விஸ்வேசா, இராசா, சருவ ஜீவ - தேவாதி

2.         பொல்லா உலகம் அல்லோ? இதனில் செல்லா,-துணை

            நல்லாயனே, என்பேன்; வல்லாய்,

            சல்லாப[2] நூலில் அதி உல்லாச மேவி நிதம்

            தாயா,[3] மாதூயா, நன்னேயா, சுரர்கள் பதி - தேவாதி

3.         பண்டே[4] மறைகை கொண்டே, இதயந் தொண்டே-புரிந்

            தண்டே[5] வரும் உதவி உண்டே;

            விண்டே[6] குறைகளும் தண்டை சுகிர்தமாகும்;

            வேதா, என் தாதா,[7] அதீதா, மகத்வமான - தேவாதி

- ஆ. அல்வின்

---

[1] ஓயாது

[2] சரசம்

[3] தாய் போன்றவனே

[4] முற்காலம்

[5] அருகில்

[6] பிரிந்து

[7] உபகாரா