அந்தோ கல்வாரியில் அருமை இரட்சகரே

பல்லவி

 

                   அந்தோ கல்வாரியில் அருமை இரட்சகரே

                        சிறுமை அடைந்தே தொங்குறார்

சரணங்கள்

1.         மகிமை மாட்சிமை மறந்திழந்தோராய்

            கொடுமை குருசைத் தெரிந்தெடுத்தாரே

            மாயலோகத்தோடழியாது யான்

            தூய கல்வாரியின் அன்பை அண்டிடவே                       - அந்தோ

2.         அழகுமில்லை சௌந்தரியமில்லை

            அந்தக் கேடுற்றார் எந்தனை மீட்க

            பல நிந்தைகள் சுமந்தாலுமே

            பதினாயிரம் பேரிலும் சிறந்தவரே                                  - அந்தோ

3.         முள்ளின் முடியும் செவ்வங்கி அணிந்தும்

            கால் கரங்கள் ஆணிகள் பாய்ந்தும்

            குருதி வடிந்தவர் தொங்கினார்

            வருந்தி மடிவோரை மீட்டிடவே                                   - அந்தோ

4.         அதிசயம் இது இயேசுவின் தியாகம்

            அதிலும் இன்பம் அன்பரின் தியாகம்

            அதை எண்ணியே நிதம் வாழுவேன்

            அவர் பாதையை நான் தொடர்ந்தேகிடவே                   - அந்தோ

5.         சிலுவைக் காட்சியை கண்டு முன்னேறி

            சேவையே புரிவேன் ஜீவனும் வைத்தே

            என்னைச் சேர்த்திட வருவேனென்றார்

            என்றும் உண்மையுடன் நம்பி வாழ்ந்திடுவேன்               - அந்தோ