சுய அதிகாரா சுந்தரக் குமாரா

பல்லவி

          சுய அதிகாரா சுந்தரக் குமாரா

            சொந்த உலகந்தனை துறந்த மரிமைந்தனான             - சுய

சரணங்கள்

1.         அகிலத்தை ஒரு சொல்லில் அமைத்தனையே

            அதை ஒரு பம்பரம் போலிசைத்தனையே

            துகில் போல் ஆகாயமதை லகுவாய் சமைத்ததிலே

            ஜோதி பல மாதிரியாய்த் தூக்கி வைத்தி லங்கவைத்த             - சுய

2.         கரை மத கற்ற குளம் புவியிலுண்டோ?

            கடலுக்கவன் சொல்லயன்றிக் கரைகளுண்டோ?

            திரை திரையாக ஜலம் மலைபோற் குவிழ்ந்தெழுந்தும்

            சேதமின்றிப் பூதலத்தை மா தயவாய் பாதுகாக்கும்                    - சுய

3.         நரர் பலர் கூடி ஒரு மனை முடிக்க

            நாளெல்லாம் உழைத்திட்டாலும் நாள் பிடிக்குமே

            மர முயிர் தாது இன்னும் வான்புவி அனைத்தையும் ஓர்

            வார்த்தையால் ஷணப் பொழுதில் நேர்த்தியாய் உண்டாக்கி வைத்த    - சுய

4.         பாவ மனுவோர் முகத்தைப் பார்த்தீரே

            பாவப்பிணி தோள் சுமந்து தீர்த்தீரே

            சுவாமி உம்மைப் பற்றும் சுவாமி தாசருக் கிரங்க வேண்டும்

            தஞ்சம் தஞ்சம் ஓடி வந்தோம், கெஞ்சமனுக் கேட்டருள்வாய்               - சுய