கல்வாரி மலையோரம் வாரும்

கல்வாரி மலையோரம் வாரும்

55. ஆனந்தபைரவி                                         ரூபகதாளம்

பல்லவி

                   கல்வாரி மலையோரம் வாரும்,

                   பாவம் தீரும்.

அனுபல்லவி

            செல்வராயன் கிறிஸ்து தியாகேசன் தொங்குறாரே

சரணங்கள்

1.        லோகத்தின் பாவமெல்லாம் ஏகமாய்த் திரண்டு,

           நொம்பலப்[1] படவைக்க ஐயன்மேல் உருண்டு,

           தாகத்தால் வாடில்வாடிக் கருகியே சுருண்டு,

           சடலமெல்லாம் உதிரப் பிரளயம் புரண்டு,

           சாகின்றாரே நமது நாதா ஜீவதாதா[2] - ஜோதி - கல்

2.        ஒண்முடி மன்னனுக்கு முண்முடியாச்சோ?

           உபகாரம் பரிகரம் சிதையவும் ஆச்சோ?

           விண்ணிலுலாவும் பாதம் புண்ணாகலாச்சோ?

           மேனியெல்லாம் வீங்கி விதனி[3]க்கலாச்சோ?

           மேசையன் அப்பன் கோபம்மேலே இதற்குமேலே - ஜோதி - கல்

3.        மலர்ந்த சுந்தரக் கண்கள் மயங்குவதுமேனோ?

           மதுரிக்கும் திருநாவு வறண்டதுமேனோ?

           தளர்ந்திடா திருக்கைகள் துவண்டதுமேனோ?

           ஜலத்தில் நடந்த பாதம் சவண்டது[4] மேனோ?

           சண்டாளர்கள் நம்மால்தானே, நம்மால்தானே - ஜோதி - கல்

4.        ரட்சகனை மறந்தால் ரட்சண்யம் இல்லை,

           நாமக்கிறிஸ்தவர்க்கு இருபங்கு தொல்லை,

           பட்ச பாதம் ஒன்றும் பரதீசில் இல்லை,

           பரதீசில் பங்கில்லோர்க்குப் பாடென்றும் தொல்லை,

           பந்தயத்திலே முந்தப் பாரும், முந்தப் பாரும் - ஜோதி - கல்

- ரத்ன பரதேசியார்

---

[1] துன்பம்

[2] தந்தை

[3] துயருடைய

[4] துவண்டது