ஐயையா நான் பாவி என்னை

என்னை ஆளும் தயாபரனே

166. (185) முகாரி                                சாபுதாளம்

பல்லவி

            ஐயையா, நான் பாவி,-என்னை

            ஆளும் தயாபரனே!

சரணங்கள்

1.         பொய்யாம் உலக உல்லாசாத்தினால் மனம்

                        போனவழி நடந்தேன்;-ஏ

            சையா, அபயம்! அபயம்! இரங்கும், மே

                        சையா, என் தாதாவே. - ஐயையா

2.         எத்தனை சூதுகள், எத்தனை வாதுகள்;

                        எத்தனை தீதுகளோ?-என-து

            அத்தனே! என் பிழை அத்தனையும் பொறுத்

                        தாண்டருளும், கோவே. - ஐயையா

3.         வஞ்சகமோ, கரவோ, கபடோ, மாய்

                        மாலமோ, ரண்டகமோ?-மனச்

            சஞ்சலம் நீக்கி எனக்கருள் செய்யும்,

                        சமஸ்த நன்மைக் கடலே. - ஐயையா

4.         பொய்யும், புரட்டும், உருட்டும், திருட்டும்,

                        பொறாமையும், ஆணவமும்-விட்

            டுய்யும்படி அருள் செய்யும், அனாதி ஓர்

                        ஏகதிரித்துவனே. - ஐயையா

5.         உன்னை யாவற்றிலும் பார்க்கச் சிநேகித்

                        துனதடியார்களையும்,-நான்

            என்னைச் சிநேகிக்கிறாற்போல் சிநேகிக்க

                        ஏவும் பராபரனே - ஐயையா

- வே. சாஸ்திரியார்