நம்பினேன் உன தடிமை நான் ஐயா

நடத்திக் காப்பதுன் கடமை

200. (232) ஆனந்தபைரவி                                   ரூபக தாளம்

பல்லவி

          நம்பினேன், உன தடிமை நான், ஐயா;-

          திடப்படுத்தி என்றனை-

          நடத்திக் காப்ப துன் கடமை தான், ஐயா

சரணங்கள்

                        உம்பரும்[1] புவி நண்பரும் மற்ற

                        உயிர்களும் பல பொருள்களும் தொழும்

                        தம்பிரானே, மெய் யம்பராபரா,

                        தாசன் மீது நன் னேசு அருள் செய். - நம்பி

சரணங்கள்

1.         தீதாம் என் பாவம் யாவையும் பொறுத்து,-திருக் கருணையின்

                        அருள்

            செய்து பின்வரும் இடர்களை அறுத்து,

            வேதாந்தப்படி என்னைத் தான் வெறுத்து-நான் உனைப்பின்

                        செல்ல, உன்

            மெய் அருளை என் உள்ளத்தில் நிறுத்து;

            ஆதாரம் எனக்கார், உனை அன்றி?

            அம்புவியில் யான் நம்ப வேறுண்டோ?-உன்

            பாதா தாரத்தில் ஒதுங்கினேன்; எனைப்

            பாரும், கிருபையைத் தாரும், ஐயனே! - நம்பி

2.         சுத்த இருதயத்தினைத் தருவாய்-பரிபூரணானந்த

            ஜோதி ஆவியின் நல்துணை அருள்வாய்,

            நித்தமும் பய பக்தியைத் தருவாய்;-நான் ஊழியம்செய்ய,

            நீதனே, எந்தன்முன்எழுந்தருள்வாய்;

            அத்தனும் அனு கூலனுமான

            பத்தனே; பரிசித்தனே, உனைப்

            பாடினேன்; கிருபை சூடி ஆள், ஐயா! - நம்பி

3.         ஊக்கமும் மனத்தீர்க்கமும் வேணும்,-சுவிசேஷ உரையை

            உற்றுப் பார்த்ததில் தேறவும் வேணும்;

            ஆக்கமும் அன்பர்ச் சேர்க்கையும் வேணும்;-உனக்கூழியம்

                        செய்ய

            ஆவியும் அதின் ஈவதும் வேணும்?

            ஏக்கமும் மனக்கவலையும் நித்ய

            இன்பமுள்ள உன் அன்பின் நல்திரு

            வாக்கையே நோக்கி இருப்பதால் என்முன்

            வாரும், கிருபை தாரும், ஐயனே! - நம்பி

- மரியான் உபதேசியார்

---

[1] வானவரும்